Zadośćuczynienie za błąd lekarza podczas

Mając na względzie, iż powództwo jedynie w nieznacznym zakresie zostało uwzględnione, o kosztach procesu orzekł na zasadzie art. 98 KPC. Sąd Okręgowy w G. nakazem zapłaty z dnia 4 lutego 2010 r. uwzględnił powództwo w całości. Od tego nakazu pozwani wnieśli sprzeciw. Sąd Okręgowy w G. wyrokiem z dnia 22 września 2011 r. zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 156 491,24 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 kwietnia 1998 r. do dnia zapłaty oraz obciążył pozwanych solidarnie kosztami sądowymi w kwocie 7 825 zł i kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 3 617 zł. Ustalił, że pozwani od dnia 11 grudnia 1991 r. do dnia 28 stycznia 2009 r. byli członkami zarządu „B.” - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Powód zawarł z tą spółką umowę o wykonanie robót elektrycznych w budynku. Rozliczenie za roboty miało następować etapami. Powód wystawił faktury za wykonane roboty. W dniu 27 marca 1998 r. zarząd spółki złożył wniosek o ogłoszenie jej upadłości, która została ogłoszona postanowieniem Sądu z dnia 10 kwietnia 1998 r. Powód zgłosił do masy upadłości wierzytelność w kwocie 156 491,24 zł, która została ujęta na liście wierzytelności, lecz nie objęto jej ostatecznym planem podziału funduszy masy. Postanowieniem z dnia 4 marca 2008 r. Sąd stwierdził ukończenie postępowania upadłościowego. Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2009 r. nadano klauzulę wykonalności wyciągowi z listy wierzytelności. Pozwani odmówili zapłaty twierdząc, że roszczenie uległo przedawnieniu. Z uwagi na podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia Sąd Okręgowy rozważył jego skuteczność w wyżej ustalonych okolicznościach sprawy i uznał, że roszczenie powoda uległo przedawnieniu. Wobec skorzystania przez pozwanego z zarzutu przedawnienia roszczenie powoda nie mogło być uwzględnione i zostało oddalone na podstawie art. 117 § 2 KC. Uwzględniając zaś, że biegły z zakresu szacowania nieruchomości M. S. wartość całej nieruchomości wycenił na 790.688 zł, Sąd uznał, że skoro wartość spadku będąca podstawą wyliczenia zachowku wynosi 395.344 zł (1/2 z 790.688 zł), zaś udział spadkowy powoda to 98.836 zł (1/4 z 395.344 zł, zatem należny powodowi zachowek wynosi 65.891 zł (2/3 z 98.836 zł). W odpowiedzi na skargę kasacyjną strona powodowa wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego. W skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego następczyni prawna zmarłego w dniu 15 sierpnia 2010 r. A. G., B. M. - G., powołując się na obie podstawy określone w art. 398 3 § 1 KPC, wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w części oddalającej apelację oraz orzekającej o kosztach procesu (pkt III i IV) i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania ewentualnie orzeczenie co do istoty sprawy i oddalenie powództwa. W ramach pierwszej podstawy kasacyjnej skarżąca wskazała na naruszenie przepisów: art. 65 ust. 1 w związku z art. 76 ust. 1 KWU, art. 15 ObligU, art. 102, art. 105, art. 3 ust. 1 i art. 71 KWU oraz art. 6 i art. 58 § 1 KC przez przyjęcie, że w razie zastrzeżenia zabezpieczenia hipotecznego w warunkach emisji obligacji dopuszczalne jest ustanowienie przed wydaniem obligacji zabezpieczenia w postaci hipoteki zwykłej, art. 65 w związku z art. 67 KWU oraz art. 7 ust. 1 ObligU przez przyjęcie, że brak ujawnienia w treści wpisu hipoteki istotnych elementów identyfikujących zabezpieczoną wierzytelność nie prowadzi do bezskuteczności ustanowienia hipoteki, art. 76 ust. 4 KWU przez przyjęcie, że przepisu tego nie stosuje się do innych niż kredyt bankowy sposobów finansowania inwestycji budowlanych, art. 58 § 2 KC w związku z art. 76 ust. 4 KWU przez przyjęcie, że celem czynności podejmowanych przez powódkę i F.I. „L.” nie było pokrzywdzenie pozwanego oraz pozostałych nabywców lokali przez przerzucenie na nich odpowiedzialności za długi zagrożonej upadłością spółki F.I. „L.”, art. 76 ust. 1 w związku z art. 65 ust. 3 KWU, art. 7 ust. 1 ObligU oraz art. 58 § 1 KC przez przyjęcie, że hipoteka zabezpieczająca wierzytelność obligatariusza może być ustanowiona na prawie użytkowania wieczystego, art. 527 § 1 i 4 w związku z art. 530 KC przez ich niezastosowanie, art. 76 ust. 3 KWU w związku z art. 58 § 1 KC oraz art. 65 ust. 1 KWU przez przyjęcie, że dopuszczalne jest ustanowienie hipoteki na kilku nieruchomościach różnych podmiotów na zabezpieczenie jednej wierzytelności, bez wskazania, że jest to hipoteka łączna oraz że ma miejsce repartycja zabezpieczenia, art. 58 § 1 KC w związku z art. 76 ust. 4 KWU przez przyjęcie, że emisja obligacji nie miała na celu obejścia prawa, i art. 5 KC przez przyjęcie, że realizacja hipoteki nie stanowi nadużycia prawa. W ramach drugiej podstawy podniosła natomiast zarzut obrazy: art. 210 w związku z art. 187 § 1 pkt 2, art. 130 § 1 i art. 379 pkt 5 KPC w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji przez przyjęcie, że postępowanie przed Sądem pierwszej instancji nie było dotknięte nieważnością, art. 86 w związku z art. 379 pkt 2 KPC, art. 9 § 2 ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. - Prawo prywatne międzynarodowe (Dz.U. Nr 46, poz. 290 ze zm. - dalej: PPM) oraz Business Corporation Law, art. 1143 i art. 202 KPC przez zaniechanie zasięgnięcia informacji o treści obcego prawa i przyjęcie, że sposób reprezentacji powódki jest prawidłowy, art. 177 § 1 pkt 1 w związku z art. 391 § 1 KPC przez uznanie, iż nie było podstaw do zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie do czasu rozstrzygnięcia toczącej się przed Sądem Okręgowym sprawy z powództwa A. G. o ustalenie nieważności ustanowienia hipoteki oraz przez pominięcie okoliczności, że przed wymienionym Sądem toczy się postępowanie w sprawie o uzgodnienie stanu prawnego ujawnionego w księgach wieczystych nr x.,y. i z. z rzeczywistym stanem prawnym i także z tej przyczyny postępowanie w niniejszej sprawie powinno podlegać zawieszeniu, art. 316 § 1 w związku z art. 227, art. 248 § 1, art. 208 § 1 pkt 5 i art. 391 § 1 KPC przez nieuwzględnienie stanu prawnego istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy na skutek pominięcia zgłoszonych środków dowodowych, art. 378 § 1 KPC przez pominięcie części zarzutów podniesionych w apelacji, i art. 328 § 2 w związku z art. 391 § 1 KPC przez sporządzenie uzasadnienia, które nie odpowiada wynikającym z tych przepisów wymaganiom.